Het citaat van Peter Handke waarmee Stefan Hertmans het gedicht "Drie appels en een berg" uit zijn bundel Muziek voor de overtocht besluit, komt uit "Epopöe vom Verschwinden der Wege oder Eine andere Lehre der Sainte-Victoire", het laatste poëtische proza-essay uit Noch einmal für Thukydides (Rezidenz-Verlag, Salzburg und Wien, 1990, p. 34-38).
“Toen besefte de door een dergelijke ravage dolende, struikelende en
soms ook duizelig rondtollende man dat hij door de brand van de
Sainte-Victoire een weg had verloren.”
"Dem durch solche Zerstörtheit Irrenden,
Stolpernden und manchmal auch schwindlig Dahintorkelnden wurde dann klar,
daß er mit dem Brand der Sainte-Victoire einen Weg verloren hatte..."
Ik ga op zoek naar de vertaling, want zeker dit Duits ben ik niet machtig: Peter Handke, Nog één keer voor Thucydides. Vert. Anneriek de Jong. Rothschild & Bach, Amsterdam, 1991. Overigens, ik had al sneller wat verder kunnen kijken dan mijn neus langs is, want ook "Langsame Heimkehr", het eerste deel van de gelijknamige tetralogie, verscheen ooit in een Nederlandse vertaling: Peter Handke, Langzame terugkeer. Vert. Gerrit Bussink. A.W. Bruna Uitgevers, Utrecht, 1981.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten